چه قدر حقیرند مردمانی که نه جرات دوست

داشتن را دارند، نه اراده ی دوست نداشتن،

نه لیاقت دوست داشته شدن و نه متانت

دوست داشته نشدن...

با این حال مدام شهر عاشقانه مدام شعر

عاشقانه می خوانند...!

در جلسه ی امتحان عشق:

من مانده ام و یک برگه ی سفید

یک دنیا حرف ناگفته

و یک بغل تنهایی و دلتنگی

درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمی شود

در این سکوت بغض آلود،

قطره ای هوس سرسره بازی می کند...

و برگه ی سفیدم، عاشقانه قطره را در آغوش می کشد!!

عشق تو نوشتنی نیست، بانو...!

کنار آن برگه یک قلب کوچک می کشم

وقت تمام است....

برگه ها بالا..

کاش می فهمیدی ....

قهر میکنم تا دستم را محکمتر بگیری

و بلندتر بگویی: بمان...

نه اینکه شانه بالا بیندازی ؛

و آرام بگویى: هر طور راحتى!!

پاشو بیا کمی بغلم کن

ببوس، تا باور کنم حضور تو این

دفعه خواب نیست

مرا ببوس تا همه ی شهر پر شود

این اتفاق هر چه که باشد سراب نیست

دنیا سر جدایی ما شرط بسته اند

اما دعای شوم کسی مستجاب نیست…!

من پذیرفتم شکست خویش را

حرف های عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

میروم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

میروم از رفتنم خوشحال باش

از عذاب دینم آزاد باش

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخورد های سرد را...

هیس! آرومتر ! عشقم دراغوش

دیگری خواب است!

سخت ترین کار دنیا بی محلی کردن

به کسیه که

>> با تمام وجود دوسش داری <<

دلم برای روزهایی تنگ است

که می دانم دیگر باز نخواهند گشت ،

برای چیزهایی که دیگر هیچ گاه

به دست نخواهم آورد ،

برای انسانهایی که دیگرحضورشان

را احساس نخواهم کرد ،

برای فرصتهایی که دیگر هیچ گاه

تکرار نخواهندشد دلم تنگ است

سلام بچه ها.

عيدتون مبارك.

مرسي از نظراتون.